Ωνάσης και Ρενιέ, η τελική σύγκρουση. (Part 2)

Ο Ωνάσης επένδυε εκατομμύρια δολάρια στο SBM, χτίζοντας και εξωραΐζοντας την περιουσία που είχε στην κατοχή του, μετατρέποντας το Μονακό σε μια τεράστια παιδική χαρά για την παγκόσμια ελίτ. Από την άλλη ο πρίγκιπας Rainier ήθελε να κάνει το Μονακό έναν φιλόξενο προορισμό για ανθρώπους όλων των τάξεων.

Πίσω από κλειστές πόρτες ο Ρενιέ αναφερόταν στον Ωνάση ως «ο Έλληνας» και διαμαρτυρόταν πώς η επιρροή του γινόταν επίμονη. Από την πλευρά του, ο Ωνάσης δεν έδειχνε σεβασμό προς την Πριγκιπική Οικογένεια και εξόργιζε τον Πρίγκιπα συνεχώς επειδή τον αποκαλούσε «Rainier» αντί για «Γαλήνια Υψηλότητα». Ο Ωνάσης φοβόταν ότι η επιθυμία του πρίγκιπα να προσελκύσει τουρίστες της μεσαίας και εργατικής τάξης θα απωθούσε την παγκόσμια ελίτ που επιθυμούσε να προσελκύσει.

Ενώ ο Ωνάσης σχεδίαζε μεγαλύτερα και καλύτερα κλαμπ, κέντρα περιποίησης και καταλύματα πολυτελών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, ο πρίγκιπας Rainier III ήθελε να κατασκευάσει εργοστάσια, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα για εργαζόμενους, ξενοδοχεία που θα ήταν στο εύρος τιμών των τουριστών μεσαίας τάξης και λιγότερο ακριβές ψυχαγωγίες. Ο Ωνάσης θεωρούσε ότι οι ιδέες αυτές ήταν ανόητες και έθεταν σε κίνδυνο το σχέδιο του για ένα Μονακό όπως εκείνος το οραματίστηκε.

Ο Πρίγκιπας αποδείχθηκε τελικά πιο ευφυής επιχειρηματίας και κυβερνήτης από ό, τι πίστευε ο Ωνάσης. Είχε υποθέσει ότι η πριγκίπισσα Γκρέις θα προσελκύσει διασημότητες του Χόλυγουντ  και θα ανεβάσει το κύρος της χώρας, μετατρέποντάς την σε έναν παράδεισο για τους πλούσιους και διάσημους. Σε αυτό ο Ωνάσης είχε μεν δίκιο, ωστόσο η Πριγκίπισσα Γκρέις χρησιμοποίησε τη διασημότητα της για να προσεγγίσει και να αγγίξει και εκείνους που βρίσκονταν σε κατώτερα κοινωνικά επίπεδα και για αυτό υποστήριζε απολύτως τον σύζυγό της και το όραμά του για το Μονακό. Τελικά, οι εντάσεις μεταξύ του Πρίγκιπα και του μεγιστάνα μετετράπησαν σε ευθεία αντιπαράθεση όταν ο Rainier χρησιμοποίησε την εξουσία του ως Ηγεμόνας Πρίγκιπας για να ασκήσει βέτο στους διορισμούς που πραγματοποίησε ο Ωνάσης στο διοικητικό συμβούλιο του SBM.

Ο πρίγκιπας Rainier III μπορεί να εξαρτιόταν από το SBM (και επομένως από τον Ωνάση) για το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός του, αλλά ήταν επίσης ένας απόλυτος μονάρχης και δεν είχε καμία επιφύλαξη να χρησιμοποιήσει την εξουσία του για να διασφαλίσει ότι αυτός κυβερνούσε το πριγκιπάτο και όχι ο Ωνάσης.

Ο Ωνάσης υποχώρησε σε κάποια από τα σχέδια που είχε ο Rainier III, αλλά προσπάθησε να ολοκληρώσει το σχέδιο του θέτοντας ως όρο ότι για να συνεχίσει η περαιτέρω συνεργασία τους ο πρίγκιπας θα έπρεπε να εγκαταλείψει το δικαίωμά του να ασκήσει βέτο και θα έπρεπε να αποσύρει την διαχειριστική του επιρροή στο SBM.

Για τον πρίγκιπα Rainier, αυτό ήταν εντελώς μη αποδεκτό και βγήκε ακόμα περισσότερο από τα όριά του όταν ο Jean-Charles Rey, που είχε κοινά συμφέροντα με την πριγκίπισσα Antoinette, άρχισε να του αντιτίθεται στο Εθνικό Συμβούλιο παίρνοντας το μέρος του Ωνάση για να πάει κόντρα στον πρίγκιπα.
Σύντομα, ο Ωνάσης αυτοαποκαλούνταν δημόσια «πραγματικός κυβερνήτης» του Μονακό. Όταν ο Ωνάσης, ο Rey και οι συνεργάτες τους στο Συμβούλιο ενώθηκαν για να αντιταχθούν στο σχέδιο του πρίγκιπα να χτίσει εργαστήριο για τον φίλο του Ζακ Κουστώ, ώστε να εξελίξει την επιστήμη της ωκεανογραφίας, έφτασαν τον Rainier III στα όρια του.

Στις 29 Ιανουαρίου 1959, ο πρίγκιπας Rainier III ανακοίνωσε στο λαό του ραδιοφωνικά ότι δεν θα ανεχόταν περαιτέρω προσπάθειες για υπονόμευση των δικαιωμάτων του και ότι ανέστειλε το Σύνταγμα. Τα δικαιώματα της πολιτικής συνέλευσης ακυρώθηκαν και το Εθνικό Συμβούλιο διαλύθηκε. Ο πρίγκιπας θα κυβερνούσε μόνος του, με πριγκιπικό διάταγμα, έως ότου μπορούσαν να τεθούν σε εφαρμογή συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.

Μετά από αυτό, ο Ωνάσης προσπάθησε για τελευταία φορά να διεκδικήσει τον έλεγχό του χρησιμοποιώντας τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που είχε θέσει ο πρίγκιπας Rainier κατά τη διάρκεια του σύντομου χρόνου του ως απόλυτου μονάρχη.

Υπέθεσε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να κερδίσει πολιτική δύναμη, αλλά εκμηδενίστηκε από μια επιθετική κίνηση δημοσίων σχέσεων που έκανε ο πρίγκιπας Rainier, ο οποίος μάλιστα ήρθε και σε συμφωνία με τον Rey, ο οποίος τελικα έγινε γαμπρός του αφού παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο την πριγκίπισσα Antoinette. Ασφαλής στη θέση του ο πρίγκιπας Rainier συνέταξε νόμους για να σπάσει την κυριαρχία που είχε ο Ωνάσης, δίνοντας κατοχή των νέων μετοχών της SBM στην κυβέρνηση.
Ο Ωνάσης προσπάθησε να σταματήσει αυτό το νομοσχέδιο προσφεύγοντας στα δικαστήρια αλλά δεν είχε επιτυχία. Βλέποντας ότι πέρασε η εποχή του ελέγχου του SBM και, ως εκ τούτου, της επιρροής του στο Μονακό, ο Αριστοτέλης Ωνάσης επιβιβάστηκε στο σκάφος του Christina O και αποχώρησε από το Μονακό, πουλώντας τις υπόλοιπες μετοχές που είχε στο SBM.

Λαμβάνοντας υπόψη τη στάση και τη συμπεριφορά του και το γεγονός ότι τα σχέδια του Rainier οδηγούσαν ήδη σε οικονομικές βελτιώσεις, οι Μονεγάσκοι δεν λυπήθηκαν που τον είδαν να φεύγει. Ο Ωνάσης αισθάνθηκε ότι είχε υποστεί πολύ άδικη μεταχείριση, αλλά ένα πράγμα που κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί ήταν ότι κανείς δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τον πρίγκιπα Rainier III ως κάτι διαφορετικό από έναν πολύ ισχυρό, έξυπνο μονάρχη και επιχειρηματία.
Στον μακρύ αγώνα μεταξύ του Πρίγκιπα του Μονακό και του Αριστοτέλη Ωνάση ήταν ο Πρίγκιπας που τελικά αναδείχθηκε νικητής.